Bij het Alzheimer Trefpunt in Beverwijk en Heemskerk stond recent een belangrijk onderwerp centraal: hulp organiseren als mantelzorger. Tijdens deze thema-avond werd duidelijk dat veel mantelzorgers moeite hebben om hulp te vragen. Deze terughoudendheid noemen we ook wel vraagverlegenheid. Maar wat is het precies, en – belangrijker nog – wat kunnen we eraan doen?
Wat is vraagverlegenheid?
Vraagverlegenheid betekent dat je als mantelzorger wel behoefte hebt aan hulp, maar toch geen beroep doet op je omgeving of op professionals. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn, zoals:
– Een sterk plichtsgevoel: je voelt je verantwoordelijk en wilt het zelf blijven doen.
– Schaamte of schuldgevoel: je denkt dat je faalt als je hulp nodig hebt.
– Onwetendheid: je weet simpelweg niet waar je terechtkunt voor ondersteuning.
– Angst voor bemoeienis: je bent bang om de controle over de zorgsituatie kwijt te raken.
– Sociale drempels: je hebt een klein netwerk of vindt het lastig om mensen om je heen om hulp te vragen.
De gevolgen? Die zijn vaak groot.
Als mantelzorgers te lang blijven rondlopen met hun zorgen, kan dat leiden tot overbelasting, stress of zelfs sociaal isolement. Ook de kwaliteit van de zorg kan eronder lijden als er geen extra hulp wordt ingeschakeld.
Bij MantelZ zetten we ons in om vraagverlegenheid bespreekbaar te maken. We gaan in gesprek met mantelzorgers en onderzoeken samen welke vormen van ondersteuning mogelijk zijn – binnen het eigen netwerk of via professionals. Ook stimuleren we contact tussen mantelzorgers, want lotgenoten begrijpen elkaar vaak als geen ander. Door ervaringen te delen, zie je hoe anderen hulp organiseren – en dat het oké is om hulp te vragen.
Je hoeft het niet alleen te doen. Sterker nog: om hulp vragen is geen zwakte, maar een belangrijke stap om mantelzorg vol te kunnen houden.
